Hout in de open haard

24/07/2020

Hout in de open haard

Basis voor OPTT

Lang geleden, toen ik afstudeerde voor mijn opleiding fysiotherapie, schoot het in mijn rug. Ik zat met mijn vriendin (nu vrouw) in Bretagne te stressen over mijn scriptie, terwijl we de open haard aanstaken. Ik streek neer in een luie stoel voor het vuur en dacht nonchalant een blokje hout in de open haard te gooien. Tijdens die ‘worp’ kwam mijn rug in opstand. En dat was goed.

Die week erna zou ik gaan survivallen in de Ardennen. What the fuck, dacht ik, wat moet ik nou gaan doen dan? Abseilen met die rug leek me geen feest. Dus ik besloot – met tegenzin – te annuleren en een week langer in Bretagne te blijven. Na een paar dagen wandelen en gesprekken voeren werd ik kalmer. Als ik er nu op terugkijk, was het een heel belangrijk moment.

Grote vliegers

Tijdens een van de wandelingen langs de kust van Bretagne zag ik vliegers in de lucht. Op zee bedwongen kitesurfers de golven. Dat wilde ik ook. Even niet denken aan die opleiding en die scriptie en toch iets sportiefs doen om die survivalweek te compenseren. Zodra mijn rug weer oké voelde, ging ik lessen en raakte verslaafd. De wind door mijn toen nog lange haren, zand tegen mijn scheenbenen, het buitenlicht in mijn ogen. Ik dacht op het water nergens aan. Ik was gewoon aan het kitesurfen.

Nieuwe versie van mezelf

Daar op het strand van Bretagne gebeurde het opnieuw: ik nam afscheid van een oude versie van mezelf. Had ik al eerder gedaan, maar nog niet zo bewust als daar. Door de wandelingen met mijn toekomstige vrouw en het weer dat daar elke zes minuten lijkt te veranderen, realiseerde ik me dat de elementen in je leven en de verhalen die je jezelf vertelt ook kunnen veranderen.

Je kunt niet altijd kiezen voor de stressoren die opduiken: verhuizing, overlijden, verandering van baan, misbruik, verslaving, geboorte, corona. Niemand vertelt je hoe je daarmee moet leven. Wel kun je tijd en rust toelaten om ervoor te zorgen dat je een nieuwe versie van jezelf wordt, dat je je oude patronen doorbreekt en nieuwe gewoonten begint.

Basis

Het werd helder: ik focuste me op één ding tegelijk: kitesurfen, kitesurfen en kitesurfen. Ondertussen wachtte ik de feedback op mijn scriptie af. Grappig: mijn onderzoek ging over psychosociale factoren (stress, emoties) die een rol spelen bij pijn of ziekte. Blijkbaar interesseerde me dat stiekem toch al. 

Als het door dat stomme houtblokje niet in mijn rug geschoten was, als ik gewoon toch was gaan survivallen, als ik nooit op een kitesurfplank had gestaan, dan was ik daarna nooit naar Australië gegaan om kitesurfles te geven en had ik nooit het boek van Gary Chapman gelezen. In die tijd legde ik de basis voor waar ik nu voor sta.

Het begin van OPTT

Achteraf durf ik te beweren dat met dat blokje in de open haard mijn carrière als Optimal Performance Therapeut begon. Dat ik door die rugblessure begon in te zien dat ik obstakels in mijn leven ook kon omdraaien naar iets positiefs. Dat ik van een bak stront ook een cadeau kan maken. Dat ik verschillende rollen vervul (partner, broer, zoon, kitesurfer, student) en dat ik bewust kan kiezen voor wie ik wil zijn.